Eyvah şiir yazdım!


 Benim Yanım


Bir bütünün parçası kayıpsa, ne olur?
Hoyratlığın getiremediğinden sakinlik çıksa,
Ne olur?

Sevdiysen, üç uzak, beş yakın, hep yara kalır.
Yanındaysa, daha da yanında olsun,
Daha yakın, daha da yakın.

Kendine verdiğin sözler çiğnenir,
Kalemin inatla kıvrılır, yazadurursun.
Enayi miyim yoksa?
Bu nerenin yeri karanlığın baharında?
Sayfalar tuzla kaplansın, karabiber çokça konsun.
Yemeye başla sözcüklerin demek istediğini.
Tatları acıysa, yaksa bile yutmaya devam et.

Uykuya dalınan ilk 10 dakikalık zamanda horla,
Bir ninnidir kulaklar için savunmasızlığın
Çocukluğun, gençliğin enayi değiller sevgilim.
Hoyratlar, coşkuyla sevişiyorlar.

Black Country, New Road çalsın arkada,
Kulağıma nefesin geliyor ve sıçrıyorsun.
Günaydın, benim için iyi geceler.
Ev seni bekliyor ama çocukların senden çekiniyor.
Çarşaflar değişmedi, gücendiler sana.
Duvarlar korkuyor üzerlerine boya sıçrayacak diye.
Bir süredir suskunlar, bir süredir kırgınlar.
Dinlenelim bakalım...

Duvarlarda öfke darbelerinin izleri var.
Her darbe bir kelime gibi yankılanıyor odalarda,
Tuvale karalamamak hemhal olacak.
Tüm alevi söndü sinirin ve kurumaya bıraktık seni.
Kurudun, kırıldın belki, ama işte!
Ressam bensem,
Ojelerimde yeniden çiçek açıyor.
Her şey yeniden nefes almaya başlıyor.

Seni, her şeye ve her kimseye rağmen
Seni, maalesef ve hâlâ
Seni, iyi ki ve iyi mi çok sevmiştim.

Zaman, akdenizde bir sabah gibi akıyor.
O sabahın serinliğinde yürüdüğünü hayal ediyorum,
Ve biliyorum, orada bensiz deniz yok,
Ama adını taşır gibi kollarında.
Bir şekilde gecelerden sabaha doğru yağmur yağacak.
Şakır şakır dinle uyumunu;
Her bir damla camda buluşur ve akar,
Nece zayıfsa öyle güçlenir beraber.
Zayıflık, insanı insan yapar denize karşı.
"Günaydın," dersin "iyi geceler."
Ben hala şiir yazıyorum benden bir parçama.
Sol yanım, sözünden cayıp okur musun beni?
Ümmi yanım anlar mı? Göreceğiz.

Burada gökyüzü bulutlarını döküyor ağır ağır.
Kaktüs gibi dikenli ancak onun kadar suya muhtacım.
Toprak taneleri bana hayran lakin ben sana hasılım.
Beni benden koparan ne varsa,
Seni sana götüren yollara dönüşüyor bir şekilde.
Yağmur bensem yağmur sensin.

Ayak izlerin sularla dolarken,
Benim adımlarım kök salıyor burada,
Sert, ama dayanıklı,
Yeniden filizlenecek kadar güçlü.
Ne diyeceğin umurumda dahi değil, akıyorum.
İzimi takip edecek misin?

Yağmur, toprağın karanlığına dokunuyor şimdi,
Ve yine biliyorum, her düşen damla bir şeyleri uyandırır.
Göz göze gelmek gibi bir his bu;
Hep göz göze gelineceğini biliyorsun.
Uzaktan da olsa, bir selam çakmak birbirine.
Geceler sabaha erer, her yara bir iz bırakır,
Ama her iz, yeniden doğmanın bir kanıtıdır.

Zamanın bizden aldıklarını geri alıyoruz sessizce.
Ne halin varsa gör, her halin benim.
Biraz sabır, biraz inat, günaydın.
Yeniden doğurmayı bekliyorum.
Bana bu zincirin ucunu nereye bağlayacağımı göster
İyi geceler.